بازیافت تایر و موارد کاربرد مواد بازیافتی لاستیک : سابقه صنعت بازیافت لاستيک در کشورهای پيشرفته به دوران جنگ جهانی اول باز می گردد. در کشورهای عضو اتحادیه اروپا و آمریکا با برنامه ریزی های انجام شده علاوه بر توسعه صنعت روکش ٬ روز به روز از ميزان تایرهای که به صورت زباله دفن می شود کاسته شده و استفاده از منجيد و بازیابی انرژی افزوده می شود در کشورهای اتحادیه اروپا دفن تایرهای فرسوده به صورت کامل از سال 2003 و به صورت تکه های برش خورده از سال 2006 ممنوع شده است برآورد های انجام شده در کشور ما از حدود 13 ميليون تایر فرسوده که سالانه وارد محيط زیست می شود ٬ تنها حدود 3 درصد آن (حدود 390,000 حلقه) در صنایع روکش کشور مورد استفاده قرار می گيرد. از انبار تایرهای مزبور تنها 25 درصد وزنی آن در صنایع بازیافت لاستيک (شامل صنعت روکش و صنایع بازیافت مواد) مورد استفاده قرار می گيرد و 75 درصد وزنی بقيه در محيط زیست انباشت می شود.
صنعت بازیافت تایر در ایران به حدود 40 سال قبل به توليد تایر روکشی بر می گردد که بخشی از آن در قبل از انقلاب و دارای تکنولوژی قدیم بوده و کارخانجات ایجاد شده در بعد از انقلاب نيز رشد قابل توجهی از حيث تکنولوژیکی و یا بهبود روش های مورد مصرف نداشته اند و عمده این کارخانجات در زمان جنگ ایران و عراق به لحاظ محدودیت تایر فعاليت خوبی داشته اما پس ار جنگ کارخانجات زیر سقف ظرفيت اسمی فعاليت می کنند.
در حال حاضر ميليون ها حلقه تایر در محل های مختلف جمع شده و ميليون ها حلقه نيز به صورت غيرقانونی در محيط زیست رها شده است . طبق آمار در آمریکا 50 درصد از تایرهای دور انداخته شده به صورت سوخت مصرف می شود 15 ٬ درصد به مصرف آسفالت اصلاح شده با لاستيک ٬ پرکننده برای صنایع توليد لاستيک و … مصرف شده و مقداری نيز صادر می شود. درکشورهای صنعتی نيز سالانه به ازای هر نفر جمعيت ٬ یک تایر تعویض می شود و ميزان مصرف دیگر کشورها نيز ضریبی از این عدد خواهد بود که این بستگی به پارامترهای مختلفی در آن جامعه دارد. در آمار دیگری گفته شده سالانه به تعداد یک سوم تعداد چرخ اتومبيل ها ٬ تایر فرسوده توليد می شود. اگر بدانيم به ازای توليد یک لاستيک کاميونی معادل 22 گالن نفت مصرف می شود ٬ بيشتر به لزوم بازیافت لاستيک پی می بریم. لاستيک های مستعمل ٬ زباله های مخصوص هستند که از لحاظ شيميایی ٬ اندازه ٬ حالت و شکل با زباله های دیگر تفاوت دارند. لاستيکها از مواد پليمری تشکيل شده اند که به راحتی در طبيعت تجزیه نمی شوند در بسياری از موارد ٬ لاستيک های فرسوده روی هم انباشته و به شکل کوهی از زباله ٬ مناظر زشتی را بوجود آورده که خطر آتش سوزی را نيز به همراه دارند.
