به طور کلی قراضه آلومینیم به دو دسته کلی قراضه داخلی و خارجی تقسیم می‌شود.
قراضه داخلی
منظور قراضه آلومینیمی است که درون واحدها طی همه مراحل تولید محصولات به دست می‌آیند. این قراضه‌ها در واحدهای ذوب اولیه یا ثانویه و واحدهای ساخت و تولید (فرآیندهای نورد یا اکستروژن) تولید می‌شوند. اساساً این نوع قراضه‌ها در چرخه صنایع آلومینیم وجود دارند، اما معمولاً در آمارهای بازیافت آلومینیم محسوب نمی‌شوند.
قراضه خارجی
قراضه‌های خارجی موجود برای بازیافت خود به دو دسته تقسیم می‌شوند.
قراضه‌های صنعتی جدید : قراضه‌هایی که توسط مصرف کنندگان محصولات نیمه ساخته تولید می‌شوند. مانند قراضه حاصل از تبدیل ورق به قوطی. اغلب قراضه‌های صنعتی جدید از نظر کیفیت مشابه قراضه‌های داخلی حاصل از مراحل پیش از تولید نهایی قطعه است. مانند زائده‌های نورد و اکستروژن یا محصولات معیوب که نوع آلیاژ آنها به راحتی قابل تشخیص است و طی فرآوری آلوده نشده‌اند. این نوع قراضه‌های به واحدهای ذوب ویژه مانند واحدهای ثانویه تولید شمشال بازگشت داده می‌شوند. سپس این شمشال‌ها در واحدهای دیگر به تختال و سایر محصولات حاصل از نورد و اکستروژن تبدیل می‌گردند. سایر انواع قراضه‌های صنعتی جدید شامل تراشه و براده ماشین کاری و سایر مواد حاصل از نورد، سوراخ کاری و برش کاری هستند. این مواد اغلب ترکیب آلیاژی مختلفی داشته و با روغن، رنگ و سایر فلزات آلوده شده‌اند. لذا برای انتقال به واحدهای معمول ذوب مجدد، مناسب نیستند و بایستی برای فرآوری به واحدهای ذوب ثانویه منتقل شوند.
قراضه قدیمی : قراضه بازگشت داد شده از محصولات آلومینیمی که عمر آنها به پایان رسیده است مانند UBC ها یا اجزای خودرو را قراضه قدیمی می‌نامند. قراضه‌های قدیمی شامل چند دسته اصلی بوده و لذا با روش‌های مختلف خاص خود فرآوری می‌شوند. بنابراین مشابه قراضه‌های داخلی و جدید، در صورتی که قراضه از نظر تمیزی، ترکیب و کیفیت قابل تفکیک باشد، امکان بکارگیری روش‌های خاص برای بازیافت آنها وجود دارد. به عنوان مثال کابل‌های خطوط انتقال که حجم قابل توجه و ترکیبی مشخص دارند، قابلیت ذوب مجدد توسط واحدهای تولیدی محصولات نیمه ساخته، واحدهای تولید شمشال ثانویه و واحدهای ذوب و ریخته‌گری مستقل را دارند. علاوه بر این UBC ها از مهم‌ترین قراضه‌های آلومینیم هستند که به ویژه در ایالات متحده حجم بسیار وسیعی از قراضه‌های آلومینیمم را شامل می‌شوند. UBC ها پس از جمع آوری و عدل سازی به واحدهای بازیافت منتقل می‌شوند. در این واحدها قوطی‌های عدول شده در کوره ذوب می‌شوند. البته اغلب این کوره‌ها به تجهیزات کنترل محیطی خاص مجهز بوده تا تصاعد گازهای حاصل از سوختن لاک و رنگ موجود کنترل شود.
