بازیافت مس از قراضه های آن به دو روش بازیافت برای استفاده مستقیم و روش ذوب و تصفیه انجام می‌شود. در روش بازیافت برای استفاده مستقیم، قراضه با خلوص بالا که از فرآیند تولید اصل شده و به تصفیه بیشتر نیاز ندارد و به طور مستقیم قابل بازگشت به کوره‌های ذوب است. مثلاً قراضه داخلی که شامل کاتدها یا آندهای معیوب است، از مرحله تصفیه الکترولیتی برای ریخته‌گری مجدد آند به کوره آندی بازگردانده می‌شود. علاوه بر این، در مرحله پیش از ساخت و تولید قطعه نهایی، زائده‌های برش‌کاری یا محصولات معیوب به عنوان قراضه به واحدهای ریخته‌گری مرتبط برگشت داده می‌شود. قراضه جدید مانند قطعات دورریز سیم و کابل، توسط واحدهای جمع‌آوری قراضه جمع‌آوری می‌گردد. ضایعات مس غیرآلیاژی نیز در صورتی که خلوص آن برای استفاده مستقیم به حد کافی بالا باشد، به واحد ریخته‌گری انتقال می‌یابد. معمولاً قراضه‌های برنجی یا برنزی به واحدهای شمش ریزی برگردانده می‌شوند تا به صورت آلیاژهای جداگانه ریخته گری شود. این محصول قابل عرضه به واحدهای ریخته گری است. روش بازیافت برای استفاده نیاز به ذوب و تصفیه را حذف می‌کند، زیرا جنس قراضه قابل تشخیص بوده و برای استفاده مجدد در همان کاربرد قبلی آماده می‌شود.
قراضه‌های با خلوص کمتر بسته به میزان ناخالصی‌ها به واحد تصفیه آتشی، کوره آندی، واحد حل ازی ثانویه یا کوره ذوب انتقال می‌یابند. قراضه مس به دست آمده از صنایع الکترونیک، ارتباطات و سایر صنایع حساسیت بالاتری داشته و قابلیت بازیافت به روش بازیافت برای استفاده مستقیم را ندارد. بنابراین بایستی روی این قراضه‌ها ذوب و تصفیه مجدد انجام شود. زیرا میزان ناخالصی‌ها (فلزات گران‌بها، پلاستیک و سایر فلزات) در آنها بیشتر است. جمع‌آوری، طبقه بندی و جدایش این قراضه‌ها بسیار پیچیده‌تر از روش بازیافت برای استفاده مستقیم است. البته انگیزه‌ی اصلی در بازیافت قراضه‌های الکترونیکی، دست‌یابی به فلزات گران‌بها و به ویژه طلای موجود می‌باشد. با این وجود به سبب دست‌یابی به فناوری‌های نوین، مقدار طلای مورد استفاده در این صنایع نسبت به گذشته کمتر است. مثلاً برخی تولید کنندگان از پالادیم و سایر فلزات ارزان‌تر به جای طلا استفاده می‌کنند. لذا در واحدهای ذوب مس، همراه با بازیافت این دسته از قراضه‌ها بازیابی فلزات گران‌بها نیز انجام می‌شود.
